Deze op 5 september verschenen sportdocumentaire op Netflix biedt een intrigerende blik op het turbulente leven en de carrière van een van de meest succesvolle en controversiële figuren in het internationale vrouwenvoetbal. De documentaire, geregisseerd door Nina Meredith, duikt diep in de complexe persoonlijkheid van Hope Solo, een van de beste, zo niet de beste vrouwelijke voetbalkeeper ter wereld. In het “keepersboek” ZEROHERO staat Hope Solo op de eerste plaats in de Top 10 van beste keepers ter wereld.
De film schetst een beeld van Solo’s indrukwekkende prestaties op het veld, waaronder twee Olympische gouden medailles en een gewonnen WK. Meredith slaagt erin om Solo’s onmiskenbare talent en vastberadenheid te belichten en ze schetst tevens de grote impact die Hope Solo heeft gehad op het Amerikaanse en internationale vrouwenvoetbal.
Een belangrijk aspect van de documentaire is Solo’s rol als voorvechter van gelijke beloning en gelijke behandeling voor het vrouwenvoetbal. De film laat zien hoe Solo haar bekendheid gebruikte om ongelijkheden aan te kaarten en verbeteringen te eisen voor vrouwelijke professionele sporters. Daarbij moet je als kijker eigenlijk vooraf weten dat het vrouwenvoetbal in Amerika groter en beter is dan het mannenvoetbal. Er zijn in Noord-Amerika heel veel vrouwen die voetballen (veel meer dan mannen) en de vrouwen wonnen ook veel meer prijzen dan de mannen. En toch kregen de mannen toendertijd veel beter betaald en werden ze veel beter ondersteund in het uitoefenen van hun sport dan de vrouwen.
Hoewel de documentaire een fascinerend portret schetst van Solo’s leven en carrière, valt er wel wat aan te merken op de enigszins eenzijdige benadering. De film lijkt soms meer op een PR-stunt dan een objectieve documentaire, waarbij Solo’s controversiële momenten worden afgezwakt of oppervlakkig behandeld. De documentaire gaat bijvoorbeeld vrij licht om met Solo’s arrestatie in 2014 wegens huiselijk geweld en haar omstreden uitspraken over het Zweedse team tijdens de Olympische Spelen van 2016. Deze incidenten worden wel genoemd, maar niet diepgaand geanalyseerd, waardoor de kijker geen volledig beeld krijgt van Solo’s complexe geschiedenis en persoonlijkheid.
Door deze aanpak mist de film kansen om dieper in te gaan op de psychologische aspecten van Solo’s gedrag en de impact ervan op haar carrière en het Amerikaanse vrouwenvoetbal in het algemeen. Een meer gebalanceerde benadering, waarbij ook kritische stemmen aan bod komen, zou de documentaire meer diepgang en geloofwaardigheid hebben gegeven.
“Untold: Hope Solo vs. U.S. Soccer” is, ondanks zijn tekortkomingen, een boeiende documentaire die een uniek inzicht biedt in het leven van een getalenteerde maar controversiële keeper. De film slaagt erin om Solo’s onmiskenbare impact op het vrouwenvoetbal en haar strijd voor gelijkheid te belichten, maar schiet tekort in het bieden van een volledig en objectief beeld van haar toch wat onstuimige carrière.
De documentaire is zeker de moeite waard voor voetbalfans en liefhebbers van sportdocumentaires, maar kijkers moeten zich bewust zijn van de enigszins gekleurde boodschap. Hoewel “Untold: Hope Solo vs. U.S. Soccer” boeiend en informatief is, mist het de nodige objectiviteit en diepgang om echt boven de middelmaat uit te steken. De documentaire is een interessante kijk in het leven van Hope Solo, maar laat de kijker achter met het gevoel dat er meer te vertellen valt dan wat er wordt besproken.
